Cusco cz. I czyli soroche

Dziś ok. godziny 11:30 czasu peruwiańskiego (PET) wylądowaliśmy w Cusco. Zejście do lądowania zapewniło nam skok adrenaliny. Samolot wykonał kilka brawurowych manewrów między górami po czym pan pilot bezpiecznie posadził nas na płycie lotniska. Jupi! Wspólnie z Kamilem przyznaliśmy, że było to nasze najciekawsze lądowanie w życiu, a ja zostałam fanką pana pilota.



Warunki atmosferyczne po wylądowaniu były idealne do wysuszenia naszych mokrych gatek przywiezionych jeszcze z Limy. Dwa dni temu wpadliśmy z Kamilem na pomysł, żeby zrobić małą przepierkę, ale nie wzięliśmy pod uwagę czynnika wilgotności i niestety, po 20 godzinach od prania wszystko było tak samo mokre jak w momencie jego rozwieszania. Nasza rada na przyszłość: nie róbcie prania w Limie, jedźcie do Cusco! :D

Jednakże, poza cudownymi warunkami do suszenia, są tutaj także cudowne warunki do zdychania z powodu choroby wysokościowej. Gwoli przypomnienia, znajdujemy się na wysokości 3399 m n. p. m. To prawie kilometr wyżej od naszych poczciwych Rys, co odczułam dziś dosyć znacznie. Kamil jakoś się trzymał. Ja za to miałam wrażenie, że w Cusco postarzałam się o 70 lat i najlepiej chodziłoby mi się przy „balkoniku”. Podstawowe objawy soroche to ból i zawroty głowy, nudności, trudność w oddychaniu, chodzeniu, mówieniu, myśleniu, nicnierobieniu. Mogą się też pojawić wymioty i inne nieprzyjemności, ale o skrajnych przypadkach pisać nie będę. Dodatkowo czujemy się z Kamilem, jakbyśmy byli na giga kacu... Jednak na pocieszenie dodam, że na chorobie wysokościowej można schudnąć kilogram tygodniowo. Niby szału nie ma, ale taki kilogram za darmo to zawsze coś.

Jak zatem sobie radzić? Póki co pijemy mate de coca, (Informacja dla rodziców: to nie ma nic wspólnego z kokainą) i zaopatrzyliśmy się w aptece w specjalne piguły. Mamy nadzieję, że postawią nas na nogi.

Posłowie:

Ze względu na chorobę wysokościową przygotowanie tego wpisu bardzo nas zmęczyło. Za dużo gadaliśmy i śmialiśmy się, a to doprowadzało do szybkiej zadyszki. Prosimy więc o docenienie naszego poświęcenia poprzez liczne komentowanie. ;)

Ania

Wyświetl większą mapę