Wpis o życiu

Tak... to jest kupa. To jest odpowiedź. Od tysięcy lat wszystkim cywilizacjom, kulturom i religiom, wielkim wojnom i rewolucjom, najwybitniejszym ludziom na świecie zawsze towarzyszy kupa. Teraz rozumiesz... to jest życie. Mnie oszukasz, przyjaciela oszukasz, mamusię oszukasz, ale życia nie oszukasz. (cytat z filmu Chłopaki nie płaczą).

Życia nie oszukasz, statystycznie raz dziennie nas to dopadało, czasem było ciężko a czasem było aż nazbyt lekko. Podróżując przez tak długi czas i mając kontakt z tak różnorodną kuchnią nie mogło zawsze być  gładko i przyjemnie, jak to bywało na polskim jedzonku. W tym wpisie przedstawię historie z życia wzięte. Żeby wpis nie był zbyt wulgarny, to za każdym razem pisząc o bohaterze tego wpisu, będę używał słowa koperek.



Zobaczyć przez okno samolotu jak leci koperek

Każdy podróżował pociągiem, podróżowałem i ja, zdarzało mi się także korzystać z pociągowych toalet. Jakież było moje zdziwienie, gdy pierwszy raz zobaczyłem jak w kluczowym momencie mój koperek ląduje na torach. Z czasem przywykłem do tego stanu rzeczy i to zaakceptowałem. W głowie nawet przełożyłem technologie z polskich pociągów na statki powietrzne. I tak, kiedy pierwszy raz leciałem samolotem na długiej trasie, usilnie starałem się to sprawdzić. Nie udało się. Wtedy akurat było ciężko. Opowiedziałem o swoim marzeniu koledze lecącym tym samym samolotem. Okazało się, że mamy zbliżone zainteresowania i przyznał, że on już odhaczył ten punkt na swojej liście. Dopytywałem czy udało mu się uchwycić wzrokiem swój koperek przez okno samolotu. Mówił że tak, ale ja myślę, że raczej nie.

Najlepiej wydane pieniądze w czasie podróży

W czasie naszej pierwszej podróży dookoła świata na dalekiej prowincji w Chile zdarzyło nam się stołować u miejscowych, w przydrożnej domowej restauracji. Posiłek zadziałał na mnie niczym bomba z opóźnionym zapłonem. Bomba wybuchła w niezbyt szczęśliwym momencie, bo w trakcie spaceru po miasteczku. Ale w o tyle szczęśliwym miejscu, że właśnie tam znajdował się jedyny w promieniu kilku kilometrów publiczny szalet. Co wydarzyło się później niewiele pamiętam, albo nie chcę pamiętać. W bilansie strat z tego wydarzenia znalazły się okulary (kolejne już podczas podróży), które spadły z głowy w momencie poszukiwania monet oraz kwota znacznie wyższa niż ta, która widniała w cenniku "usług". Pan zajmujący się wydawaniem reszty widząc pot na moim czole, drżące ręce i stan bliski omdlenia nie kwapił się z jej wydaniem. Wolał przeczekać, wiedział że wygra tę próbę nerwów. Jednak pomimo strat niczego nie żałuję, było warto.

Przygody mojej towarzyszki

Ania nie miała spektakularnych historii związanych z koperkiem. Owszem zdarzały się błyskawiczne koperki, koperki na Inca Trailu, koperki po Carbonarrze, ale z racji dużego doświadczenia z nieregularnymi koperkami (częściej tymi za szybkimi niż zbyt późnymi) wiedziała jak sobie z nimi radzić i z reguły dbała, żeby zabezpieczyć teren.

Kamil